Hand in hand

Geschreven door Lonneke

Enkele weken geleden hoorde ik over het overlijden van onze oud-minister-president Dries van Agt. In een actualiteitenprogramma werd hij herdacht en er werd stilgestaan bij het feit dat hij samen met zijn vrouw op een gepland moment is overleden. Gestorven ‘hand in hand met zijn vrouw’, zoals er op televisie werd gezegd.

Gelijk denk ik terug aan dat bijzondere moment waarop ik jaren geleden de slaapkamer betrad van een echtpaar. Het grootste gedeelte van hun leven waren ze samen geweest. Hun levens waren door de jaren heen vergroeid met elkaar.
Ze lagen naast elkaar op hun vertrouwde plekje in hun bed. Ik voelde de liefde en rust in de kamer. Ook zij kozen voor waardig sterven in eigen regie.
De dagen na het overlijden bleven ze samen in hun eigen vertrouwde bed liggen… Hand in hand… En op de dag van de uitvaart vertrokken ze tegelijkertijd uit hun geliefde huis; samen in dezelfde rouwauto, samen vooraan in de aula…

Het was een proces van maanden geweest, waar ze mij in een voorgesprek over vertelden. Bijzonder en mooi om uit hun eigen mond hun levensverhalen te horen. Ik vind hen moedige mensen om zo de regie in eigen handen te houden. En ik voelde zo mijn respect voor de kinderen: enorm liefdevol stonden ze klaar voor hun ouders en respecteerden hun keuze.
Maar ik geef het je te doen: op hetzelfde moment beide ouders moeten loslaten…

Duo-euthanasie komt steeds vaker voor, maar kan enkel en alleen als beide partners voor euthanasie in aanmerking komen. Zij moeten onafhankelijk van elkaar een vrijwillig en weloverwogen verzoek indienen en beiden moeten uitzichtloos en ondraaglijk lijden.
Religie en dementie kunnen de aanvraag bemoeilijken. Maar ook een arts mag een aanvraag weigeren. Er zijn huisartsen die worstelen met ‘de dood’ op bestelling. En ook daar moeten we respect voor hebben.

Het nieuwsitem over Van Agt en zijn geliefde brengen me onherroepelijk terug naar deze bijzondere herinneringen. En ik besef dat ik zo’n intens en mooi beroep heb. Ik mag soms deelgenoot zijn van deze laatste momenten van leven en de wensen voor een afscheid van het leven. En uiteindelijk samen voor een passend afscheid zorgen. Ik voel me bevoorrecht dat ik daar zo dichtbij bij betrokken mag zijn.